Лятна рокля
За тръгващите си момичета...
И момичетата, отиващи си само
за календарните месеци.
За момичетата мъчно влюбени
в онзи, стария Созопол.
За момичетата, които не написах...
И момичетата, чиито тайни скрих.
Прибрах последната си лятна рокля!
Днес виното дори е с вкус особен...
В солената прегръдка на Созопол
заспивам до последния си спомен.
С мен лятото си тръгва уморено.
Щастливо, че отново ме целуна...
Последните му ласки ме изпращат,
подскачащи зад пясъчната дюна.
Как искам да отворя онзи куфар!
От пода голи дрехи да надничат...
Задъхан да дотича моят юли
и своето момиче да обича.
Да броди без сандали неуморен,
солта му да изпълни моите вени...
И в жажда по солената му обич
да свърши отредено ми време.